Interview met: Jolanda Schenk

Voor de R.F.V. Christiaanse-Taxateur, waren er het Fiscaal Economisch Dispuut Taxateur en het Fiscaal Juridisch Dispuut 'J.H. Christiaanse'. CT zoals wij het nu kennen komt voort uit de fusering van deze twee disputen en voor dit artikel van de Aanslag heeft de Almanakcommissie iemand mogen interviewen die deze fusering heeft begeleid! Jolanda Schenk zat niet alleen in het eerste bestuur van Christiaanse-Taxateur, zij was ook de eerste afgestudeerde van de Master Fiscaal Recht aan de Erasmus Universiteit. Benieuwd naar de drijfveer achter deze fusie, Jolanda haar verdere loopbaan en nog veel meer? Lees dan snel verder!

Jolanda Schenk, een doorgewinterde expert met meer dan 25 jaar ervaring op het gebied van belastingadvies, bedrijfsleiding en leiderschap. Als hoofd van Acquisitions, Divestments & NBD Tax bij Shell heeft ze een indrukwekkende staat van dienst opgebouwd. Jolanda is ook een gewaardeerd lid van de UN Transfer Pricing Subcommittee. Niet alleen heeft ze een unieke carrière, maar ze heeft ook een bijzondere plaats in de geschiedenis van de Erasmus Universiteit als de allereerste afgestudeerde van de Fiscal Law faculteit. Ze speelde bovendien een cruciale rol in de fusie van Taxateur en Christiaanse.

Hi Jolanda! Ik ben Serkan, CT’er en Almanak-commissielid. Bedankt dat je wilt deelnemen aan dit interview. Kun je kort Jolanda als bestuurslid voorstellen?
Ik maakte deel uit van zowel het laatste bestuur van  Christiaanse als het eerste bestuur van de Christiaanse Taxateur (CT). Samen met Marjon Visser en Walter Zuidgeest als de twee voorzitters en Erwin Verweij en ik als secretaris hebben we de fusieakte getekend en het hele fusieproces onderhandeld. Shirley Vos en Rene Voortmeijer waren de andere twee bestuursleden van Christiaanse. We vierden het lustrum van de taxateurs in oktober, maar destijds was het nog niet zo formeel. Wij, enthousiaste studenten en deels student-assistenten, namen deze taak erbij. Dertig jaar geleden was alles veel minder gestructureerd dan nu.

Wat was jouw pad naar een bestuursjaar?
Ik heb het pad bewandeld om de eerste afgestudeerde fiscalist (eerste afgestudeerde van de Master Fiscaal Recht) te zijn aan de Erasmus Universiteit, met mijn afstuderen op 6 januari 1995. Mijn voorganger in het bestuur, Eva Boomsluiter, die een jaar voor mij zat, was al student-assistent bij Henk van Arendonk. Wij waren de eerste lichting studenten, daardoor brachten we veel tijd door op de faculteit. De studie fiscaliteit was toen nog volop in ontwikkeling. Mijn actieve rol als student viel op, en dat leidde ertoe dat ik gevraagd werd voor het bestuursjaar. Let wel: een bestuursjaar in de jaren negentig deed je in combinatie met je opleiding. Het was allemaal nog klein en makkelijk behapbaar.

Was de voornaamste reden het bij elkaar brengen van studenten?
De drijfveer achter het oprichten van de Christiaanse was grotendeels de drang van de juristen om een eigen vereniging op te richten met een eigen identiteit. In die tijd ervaarden wij een gezonde rivaliteit tussen Prof. Stevens en Prof. Christiaanse/Arendonk. De economische faculteit zat niet echt te wachten op een nieuwe studierichting fiscaal recht want in essentie trekt het een zelfde studentengroep en de colleges overlapten voor een deel. Christiaanse is ontstaan als een echte studievereniging die bijdroeg aan de ontwikkeling van de opleiding fiscaal recht. Er waren korte lijntjes, een informele sfeer op de faculteit en Christiaanse leden sprongen daar waar nodig bij.

Kreeg je dan ook enige tegenstand vanuit de universiteit destijds?
Er was geen directe tegenstand vanuit de Erasmus Universiteit, maar we liepen wel tegen enkele uitdagingen aan, vooral wat betreft de sponsoring. We benaderden vaak dezelfde sponsors als de fiscaal juristen en fiscale economen, wat soms tot dilemma's leidde bij de sponsors over aan wie ze steun moesten verlenen. Het bedrijfsleven speelde uiteindelijk een cruciale rol door het idee aan te dragen om samen te werken. Dit was eigenlijk de hoofdreden achter de fusie. De sponsoringsactiviteiten waren destijds niet zo gestructureerd als nu. Als er bijvoorbeeld een borrel was, kwamen eerst de Taxateurs en daarna de Christiaanse-groep langs.

Hoe kwamen jullie bij de naam Christiaanse Taxateur?
De keuze voor de naam 'Christiaanse Taxateur' kwam voort uit een combinatie van omstandigheden en strategische overwegingen. Aan de ene kant was 'Taxateur' de grootste en oudste vereniging, al 25 jaar bestaand ten tijde van de fusie, terwijl 'Christiaanse' een kleinere groep vertegenwoordigde van studenten uit een relatief nieuwe studierichting. Tijdens het fusieproces  druk om samen te gaan, en de leden van 'Taxateur' zagen de juristen, de 'Christiaanse', enigszins als een klein vervelend broertje.. Bij Christiaanse was er vrees dat 'Taxateur' ons zou opslikken in deze fusie. Daarom heb ik me tijdens de onderhandelingen sterk gemaakt voor het behoud van de naam 'Christiaanse' aan het begin van de nieuwe fusienaam. Het was een belangrijke eis, gezien de grotere omvang en invloed van 'Taxateur'. Zo wilden we voorkomen dat de naam Christiaanse in het dagelijks gebruik zou verdwijnen en natuurlijk wilden we prof. Christiaanse erkennen door zijn naam te gebruiken.

Krijg je nog veel mee van CT?
Ik bezoek weleens de oud-bestuur borrels en oud-besturen diners. Ook hoor ik veel over de vereniging via mijn dochter, die eerstejaars fiscaal student is, en mijn zoon, die aan de Erasmus studeert en veel CT'ers kent.

Een beetje een full circle moment dus?
Zeker. Grappig genoeg heet mijn zoon Christiaan, hoewel ik vaak heb gezegd dat dit niets te maken heeft met de vereniging. Ik was de eerste vrouw uit mijn bestuursjaren die een kind kreeg, en de geruchten gingen meteen dat ik zo idolaat was van CT dat ik daarom mijn zoon Christiaan noemde. Dit zorgde toen voor veel lol onderling, en nu nog steeds af en toe.

Ik ben het stiekem met ze eens. Hoe zie je de connectie tussen je vroege betrokkenheid bij de fusie van de studentenverenigingen en je huidige rol als Head of Commercial Deal Making bij Shell? Heeft je passie voor onderhandelen en samenbrengen invloed gehad op je carrière pad?
Er is zeker een relatie tussen mijn vroege ervaringen met de CT-fusie en mijn huidige rol. Immer,  fiscaal gezien geef ik nu wereldwijd leiding aan de fusies en overname divisie van Shell. Dat komt vast door mijn vroege leerschool. Ik begon mijn carrière bij Arthur Andersen, waar ik opviel tijdens bedrijfsbezoeken en waar ik al ten tijde van mijn studie ben gaan werken. Na het faillissement van Arthur Andersen in 2002 door het Enron-schandaal, ben ik overgestapt naar EY.. Daar had ik partner kunnen worden maar net voor mijn benoeming, werd ik in 2008 benaderd door Shell en was ik gefascineerd om te leren hoe het aan de kant van de klant werkt. Speler in plaats van coach. Hier startte ik als Head of Tax voor de LNG business en na een reorganisatie werd ik Head of Transfer Pricing. Hoewel mijn vroege ervaring met onderhandelen en samenbrengen zeker nuttig was, waren het vooral andere factoren en kansen die mijn carrière pad hebben gevormd.

Had je daar al ervaring mee?
Ik had wel enige ervaring met TP audits, maar was zeker geen specialist in transfer pricing, een veld dat destijds nog in ontwikkeling was. Interessant genoeg werd ik benaderd om mee te werken aan het schrijven van een UN TP handboek, tot op de dag van vandaag ben ik de business vertegenwoordiger in de TP subcommissie die rapporteert aan de belastingcommissie van de VN. Mijn naam staat ook vermeld in de UN Manual en daar ben ik best trots op. Na een periode als Global Tax Director van de Chemie afdeling, ben ik   Renewables, Exploration en Upstream M&A gaan doen. Na de laatste reorganisatie ben ik uiteindelijk Global Head of Tax Commercial Dealmaking geworden.  Voor mij echt een droombaan!

Hoe heb je, als iemand die bij Shell werkt, de publieke discussies rondom belastingen en de recente verhuizing naar Engeland ervaren en aangepakt?
Ik ben betrokken geweest bij de discussies over de dividendbelasting en de verhuizing van Shell naar Engeland. Het is frustrerend om te zien hoe in de media soms drogredenen worden gepresenteerd door mensen die de materie niet volledig begrijpen. De kritiek op Shell voelt voor mij persoonlijk soms een 'heksenjacht'. Wat betreft de dividendbelasting, die was eigenlijk al verrekenbaar en had vooral invloed op de aantrekkelijkheid van het aandeel. De benadering van belastingadvisering is ook duidelijk veranderd: het gaat niet meer alleen om het betalen van zo min mogelijk belasting maar om het betalen van “fair share” van belasting.

Je ziet dus liever een evenwichtigere benadering in het publieke debat erover?
Inderdaad, zeker omdat Shell een van de grootste investeerders is in de energietransitie. Wat ook jammer is: deze soms ongenuanceerde kritische houding zie je voornamelijk in Nederland, nergens in de wereld gebeurt dit.

Bespreek je dit weleens met je kinderen? Zij zijn inmiddels beide universitaire studenten.
Ja, ik heb regelmatig gesprekken hierover met mijn zoon, die ingenieur is en zelfs een stage bij Shell heeft gelopen. Het bestaande beeld van Shell en de chemische industrie als vervuilend en gevaarlijk is iets waar ik het mee eens was. Toen ik gevraagd werd voor de positie van Head of Tax bij de Chemie afdeling, had ik aanvankelijk mijn twijfels. 'Wie wil er nu bijdragen aan een dergelijke industrie?', dacht ik. Maar een gesprek met een van onze leiders veranderde mijn perspectief. Hij legde uit dat zonder chemie, die een afgeleide is van olie, veel essentiële zaken zouden wegvallen, zoals medicijnen, veiligheidsmaterialen in auto's, medische apparatuur en huisisolatie. Het stoppen met deze industrie zou tot grote problemen leiden, ondanks de onvermijdelijke negatieve effecten. We nemen onze verantwoordelijkheid serieus om deze negatieve gevolgen zoveel mogelijk te beperken en te zoeken naar alternatieven.

Terug naar jouw bestuursjaar, welke activiteit of moment is jou het meest bijgebleven?
Het gala was echt een hoogtepunt destijds. We huurden een boot, en iedereen zag er prachtig uit in lange galajurken en nette pakken. Het was een evenement waar we enorm van genoten. Een andere memorabele gebeurtenis was onze eerste studiereis als gecombineerde vereniging naar Barcelona. Reizen was toen anders; we gingen met de bus, waarbij ik mijn best heb gedaan voor een luxere variant. Het werd soms wel erg gezellig, vooral toen een paar heren zoveel hadden gedronken dat ze niet meer toegelaten werden in de bus door de chauffeur. Uiteindelijk moesten zij per vliegtuig terug naar Nederland.

Op eigen kosten neem ik aan?
Ja, die heren vlogen op eigen kosten terug. In Barcelona zelf hadden we nog een bijna-incident waarbij we bijna uit ons hotel werden gezet, maar gelukkig kon ik dat voorkomen. Het was een reis vol hilarische momenten en onvergetelijke ervaringen, die ook aan de basis stonden van levenslange vriendschappen.

Bij de huidige studiereizen wordt van te voren standaard een gedragsprotocol besproken en ondertekend. Ik neem aan dat dat op de eerste studiereis nog miste?
Nee, een formeel gedragsprotocol zoals dat nu bestaat, was er tijdens onze eerste studiereis nog niet. We hadden natuurlijk wel onderlinge afspraken en verwachtingen over gedrag. Maar je moet begrijpen dat het destijds echt pionieren was. Het was immers onze eerste studiereis. Er waren niet veel bedrijfsbezoeken gepland in die week, en Amerika lag voor ons toen nog heel ver weg.

Hoe was de reis naar Barcelona toen de bus besloot door te rijden?
De reis naar Barcelona was zoals nu een mix van fiscaal en plezier, maar de verhoudingen lagen net wat anders. We hadden een samenwerking met een kantoor in Barcelona dat we bezochten, en we namen deel aan een andere fiscaal gerelateerde activiteit. Voor de rest hebben we ons vooral vermaakt met champagne en rondritjes door de stad. We bezochten ook de Sagrada Familia, waar we zelfs onze camera's gestolen zagen worden terwijl we erbij stonden.

Onvergetelijke momenten, dus?
Onvergetelijke momenten. Los van de reis hadden we ook borrels die hartstikke leuk waren. Dit was vaak ook samen met kantoren. De openheid van kantoren was anders in die tijd, erg ongedwongen en je kwam ook snel aan een stage. Een ander hoogtepunt van onze vereniging was de Belastingwinkel. Hier waren alle (bestuurs)leden bij betrokken. We hielpen mensen die moeite hadden met het invullen van hun belastingaangiftes, wat een zeer waardevolle en praktische ervaring was."

De fiscaliteit voelen dus, dat doen wij nu afgescheiden via de Stichting Belastingwinkel Rotterdam (SBR).
In onze tijd was het ook noodzakelijk om de fiscale praktijk juridisch af te scheiden, net zoals dat nu gebeurt via de SBR. De Belastingwinkel was juridisch een aparte entiteit. Het waren wel vaak dezelfde mensen die zowel in de vereniging als in de Belastingwinkel actief waren, een soort brij dus.

Hoeveel actieve leden waren er in jullie bestuursjaar?
We hadden destijds niet heel veel actieve leden. De oud-leden van Taxateur waren zeer actief, en daarbij waren er ongeveer 25 studenten die de studie fiscaal recht volgden. Vanuit de faculteit werd ook aangemoedigd om deel te nemen aan CT. Door het relatief kleine aantal leden waren we een hechte groep. We waren in Rotterdam een soort primeur; vergelijkbare verenigingen bestonden al in Amsterdam en Leiden, maar wij waren de eerste in onze stad. We hadden niet de middelen zoals social media die nu beschikbaar zijn. De studenten pakten een foldertje in het L-gebouw.

Daar stonden dan de laatste gebeurtenissen of komende activiteiten op?
Communicatie binnen onze vereniging was destijds heel direct en persoonlijk. Studenten wisten bijvoorbeeld dat we elke maand op de derde donderdag een borrel hadden. Vaak liepen studenten en (oud-)bestuursleden gewoon ons kantoor binnen om te zien wat er te doen was. In het kamertje van de professoren op de zevende verdieping van het L-gebouw, bij secretaris Dayenne, lagen stencils met informatie die we soms op deuren plakten. We kenden iedereen, dus we spraken elkaar vaak aan in de collegezalen om te zien of er 's avonds iets gaande was. Soms stuurden we ook een brief, aangezien e-mail toen nog niet bestond.

Iedereen van het jaar was dus lid hoor ik zo, hoe werden de jaarlagen ervoor en erna betrokken?
In onze tijd was er geen voorgaande lichting, aangezien wij de eerste waren. Studenten begonnen met een propedeuse in Nederlands recht en specialiseerden zich daarna in fiscaal recht voor drie jaar, waarna ze meester in de rechten werden. Studenten die een vak niet haalden, bleven vaak hangen en bleven daardoor ook betrokken. Een grote rol was weggelegd voor de docenten; zij stimuleerden studenten enorm om deel te nemen aan de verenigingsactiviteiten. De docenten waren zelf ook erg betrokken; ze kwamen naar alle borrels en we kwamen ook thuis bij professoren zoals Christiaanse en Henk van Arendonk. Het was een kleine en intieme groep. Wat ik nu hoor van mijn kinderen, is dat deze activiteiten tegenwoordig veel meer geïnstitutionaliseerd zijn en plaatsvinden binnen echte studieverenigingen.

Hing er toen ook al een prestatiedruk zoals die we nu kennen? Nominaal is normaal?
Nee, destijds was het concept van nominaal studeren nog niet zo gangbaar als nu. Het was zelfs een grote verrassing voor velen toen ik nominaal door mijn studie ging. Ik zou eigenlijk in september 1994 kunnen afstuderen, maar de universiteit was daar niet op voorbereid. Ze wilden de eerste student toch op een speciale manier vieren. Dit betekende dat ik niet nominaal kon afstuderen. Sommige docenten vonden dat ik te snel ging, wat het beeld kon wekken dat de opleiding te makkelijk was. Ik werkte vanaf april 1994 al fulltime als fiscalist, maar kon pas in januari 1995 officieel afstuderen.

Hoe reflecteer je op die vroege start van je carrière en de diverse rollen die je hebt gehad, zoals ik kan zien op LinkedIn?
Ik kijk met veel tevredenheid terug op de vroege start van mijn carrière. Ik ben begonnen als niche fiscalist en heb me ontwikkeld tot een business leader. Mijn loopbaan is veelzijdig; zo ben ik bestuurder geworden bij het pensioenfonds van Shell, dat bijna 31.000 deelnemers omvat met een beleggingsvermogen van 25 tot 30 miljard. In deze rol gebruik ik weer hele andere kwaliteiten.  Van een expert in vennootschapsbelasting ben ik gegroeid naar een rol waarin ik beslissingen neem over investeringen en meedenk over ESG-doelen en optimaal rendement. Ik ben erg tevreden over hoe mijn carrière zich heeft ontwikkeld.

Kun je iets meer vertellen over wie je bent buiten je professionele carrière om? Wie is mevrouw Schenk privé?
Ik ben geboren en getogen in Rotterdam, waar mijn ouders een groot bedrijf hadden in woninginrichting. Tijdens mijn studie werkte ik daar parttime. Na mijn studie ben ik fulltime als fiscalist bij Arthur Andersen gaan werken maar door familie omstandigheden ben ik in 2001 parttime als fiscalist gaan werken en heb ik  uiteindelijk  zelfs de helft van het bedrijf overgenomen. Ik werkte 6 dagen per week, 3 dagen als fiscalist en 3 dagen als DGA in de zaak. In 2008 ben ik weer fulltime gaan werken als fiscaliste en in 2011 is de zaak overgedragen. Ongeveer 30 jaar geleden, sinds ik getrouwd ben, woon ik in Zeeland. Mijn kinderen zijn opgegroeid in Zeeland en zijn dus echte Zeeuwen.

Wat zou je noemen als een ding dat jou uniek maakt? Denk daarbij vooral niet aan de fiscaliteit of je carrière?
Dat ik verslaafd ben aan reizen, vooral cruisevakanties. Samen met mijn gezin hebben we over alle wereldzeeën gevaren. De volgende bestemming is Miami en een cruise in de caribbean.

Cruise vakanties?
Cruisevakanties zijn absoluut een aanrader. Mijn kinderen hebben allebei hun examenreis op een boot doorgebracht.  Als je een beetje slim plant kun je voor ongeveer 500 euro een all-inclusive week op zo'n schip doorbrengen, waarbij je elke dag in een andere stad wakker wordt. Het is niet alleen reizen, maar ook ontdekken en feesten. En het is niet alleen voor ouder publiek, zoals je misschien bij de HALcruises zou denken. Er zijn cruises speciaal voor jongere doelgroepen, van 20 tot 30 jaar, (MSC, Carnival en Costa) die echt een geweldige tijd hebben.

Wat zou je de toekomstige fiscalist mee willen geven?
Mijn advies aan toekomstige fiscalisten is om altijd nieuwsgierig te blijven. Om succesvol te zijn in dit vakgebied, moet je hard werken en een echte passie voor fiscaliteit hebben. Zonder die passie kan het een uitdaging zijn om voortdurend bij te leren. Interesse kan uitgroeien tot passie als je je echt verdiept in de materie. Neem bijvoorbeeld de fiscale behandeling van Carbon Credits; op het eerste gezicht lijkt het gewoon een tool, maar als je dieper graaft, zie je de complexiteit en de kansen binnen het vakgebied. De fiscaliteit evolueert constant, zoals met Transfer Pricing in 2008 en nu met Carbon Taxes. In de toekomst zal belasting nog meer geharmoniseerd worden. Dus, denk na over hoe je deze nieuwe, onontgonnen gebieden zou benaderen en daag jezelf uit om verder te kijken dan het voor de hand liggende.

De fiscaliteit reikt dus veel verder dan alleen het wetboek?
Fiscaliteit gaat inderdaad veel verder dan alleen het dagelijks lezen van het wetboek. Het biedt oplossingen voor maatschappelijke problemen en financiert het ambtelijk apparaat. Landen concurreren altijd met elkaar om kapitaal aan te trekken, wat interessante vraagstukken oplevert. Misschien is het jouw passie om de overheid te beschermen door te werken bij de belastingdienst of door mee te denken over wetgeving bij ministeries. Persoonlijk word ik gedreven door de vraag hoe je als goede 'corporate citizen' een eerlijk deel van de belastingen kunt betalen, maar nog steeds een aantrekkelijke investering kunt zijn voor je aandeelhouders.

Mijn achtergrond in een ondernemersgezin heeft mij gestimuleerd te leren hoe je je als bedrijf ontwikkelt binnen de kaders van de wetgeving.

Die passie ontdekken vergt dus een actieve houding?
Ja, het vinden van je passie vereist zeker een actieve houding. Ik had bijvoorbeeld nooit specifiek gepland om Head of Transfer Pricing te worden. Ik was gewoon heel nieuwsgierig naar de Liquid Gas sector maar opeens kwam er iets nieuws op mijn pad. Had ik er veel kennis van? Nee, en het was zeker niet eenvoudig. Je komt veel uitdagingen tegen en er zullen momenten zijn dat je denkt dat je er niets van begrijpt. Maar het is juist in die momenten dat je jezelf motiveert om nieuwsgierig te blijven, dat echt het verschil maakt.

Het sleutelwoord: nieuwsgierigheid.
Absoluut, nieuwsgierigheid is het sleutelwoord. Het is een misvatting te denken dat alles op een dienblad wordt aangeleverd en dat er altijd een duidelijke casus is om op te lossen. In de meeste gevallen krijg je een set van feiten en wordt van je verwacht dat je het zelf uitzoekt. Je krijgt niet altijd specifieke instructies zoals 'onderzoek of de renteaftrek beperkt is volgens artikel 10a'. Als je deze studie alleen gekozen hebt met het idee snel veel geld te verdienen, zul je waarschijnlijk vastlopen. Het is de nieuwsgierigheid en de wil om uitdagingen aan te gaan die je echt verder brengen in dit vakgebied.

Maar dat doe je als je het goed aanpakt wel toch?
Zeker, je hoeft absoluut niet op een houtje te bijten in dit vak. Een goed inkomen is zeker mogelijk, maar het mag niet je enige drijfveer zijn. Dit werk vereist lange dagen en kan erg complex zijn. Zo herinner ik me dat we tijdens een overname een week lang bijna op kantoor leefden, sliepen en aten. Hoewel het tegenwoordig niet altijd meer zo extreem is, is het essentieel dat je niet alleen maar naar de klok kijkt, aftellend tot het 17:00 is. Zo'n houding werkt niet in het bedrijfsleven. Natuurlijk, als het werk het toelaat, is het prima om op tijd te stoppen. Maar er zijn bepalende momenten in je carrière die alles van je vragen, en die bepalen uiteindelijk je succes.

Is dat voornamelijk vroeg in je carrière?
Die bepalende momenten blijven inderdaad gedurende je hele carrière voorkomen. Zo werd ik vorig jaar gevraagd voor het pensioenfonds, wat betekende dat ik opeens weer examens moest doen. Dit was een geheel nieuwe ervaring waarin ik weer de 'new kid on the block' was. Dus, ook in latere stadia van je carrière kun je geconfronteerd worden met uitdagingen en nieuwe leertrajecten.

Aan het begin van je carrière is het belangrijk om je comfortabel te voelen bij het oncomfortabele. In mijn beginjaren bij Andersen werkte ik tot laat, aten we snel wat, en dan hadden we 'capita selecta' avonden waar we de arresten van de week doornamen. Deze extreme werkdruk komt nu minder voor, en dat is een goede ontwikkeling.

In die, in jouw woorden, absurde periode ben jij samen met je partner best vroeg een gezinsleven begonnen en hebben jullie ook kinderen gekregen. Wat was jouw gouden truc om dat te kunnen combineren?
Ik had in het begin van mijn carrière geen 'gouden truc' om werk en gezinsleven te combineren. Ik begon mijn carrière op mijn 23e en kreeg mijn eerste kind pas op mijn 31e. In die eerste jaren heb ik heel hard gewerkt. Toen mijn gezin uitbreidde, was het een kwestie van bewuste keuzes maken. Ik heb hulp ingeschakeld in de vorm van een werkster en een tuinman thuis, omdat het anders niet te doen was. Vooral in die tijd was het ‘gek’ om iemand in huis te hebben voor deze taken. Mijn man was ook vaker thuis, dus we hebben onze keuzes zorgvuldig overwogen. Maar het was noodzakelijk om dergelijke hulp in te schakelen om alles te kunnen combineren.

Waarom was dat gek?
Het was zeker een uitdaging om als een van de enige vrouwen te werken in een toen volledig door mannen gedomineerde wereld. Ik herinner me een specifieke situatie waarin ik als jonge vrouwelijke fiscalist een bedrijf moest bezoeken waarbij de DGA’s  al jaren geen aangifte inkomstenbelasting hadden gedaan en simpelweg elke ontvangen aanslag betaalde, wat om miljoenen ging. Toen ik daar aankwam, werd ik geconfronteerd met drie Doberman Pinschers en een niet erg verwelkomende ontvangst. Ondanks de intimiderende omgeving en de ruwe bejegening, moest ik daar zitten en het werk aanpakken. Het was spannend, maar ik stapte naar binnen en kreeg uiteindelijk toegang tot de benodigde informatie. Dit leidde ertoe dat ik de eerste was die deze mannen serieus hielp met hun aangiftes, wat resulteerde in het terugkrijgen van miljoenen guldens. Het was een ervaring die uiteindelijk leidde tot een levenslange vriendschap.

Dat is wel een anekdote, ja.
Ja, maar het was natuurlijk ook een heel andere tijd!

Daar hebben we nu een inzicht in gekregen door jouw antwoorden. Bedankt voor je tijd en het delen van je ervaringen Jolanda! Ik ben ervan overtuigd dat jouw verhaal als inspiratie kan dienen voor de toekomstige fiscalisten van onze vereniging.
Als het al tot een beetje inspiratie of motivatie leidt, ben ik een tevreden persoon.

Fijne avond!
Hetzelfde!

Genoten van dit interview? Neem dan zeker nog een kijkje op De Aanslag voor meer van dit soort interessante artikelen!