De wonderlijke avonturen van het CT-zaalvoetbalteam - Deel II: De teloorgang

In Deel I heeft u kunnen lezen hoe de eerste bekerwedstrijd met twee doelpunten verschil in het voordeel van het CT-zaalvoetbalteam werd beslecht. Wat volgde was een lange reeks nederlagen in de competitie. Op 9 september 2019 maakten de jonge honden van het CT-zaalvoetbalteam voor het eerst hun opwachting in de competitie. Tegenstander was GZV Watergras 6 uit Gouda. De spelers van GZV Watergras 6 waren stuk voor stuk mannen van middelbare leeftijd. Bij sommigen was het chagrijn nog van hun gezicht af te lezen. Klaarblijkelijk had de gezinsvakantie in Zuid-Frankrijk en de daaropvolgende terugreis naar Nederland, met op de achterbank twee bloedirritante kinderen, hun geen goed gedaan. Anderen hadden niet misstaan in de videoclip van een befaamd nummer van Stef Ekkel en René Karst. Ondanks dat wij – in tegenstelling tot onze opponent – de beschikking hadden over maar liefst acht jeugdige, energieke spelers, werden we van het kastje naar de muur gestuurd. De wedstrijd eindigde in een 7-2 nederlaag. Met het schaamrood op de wangen verlieten we de zaal. De kampioenschapsambities konden meteen de ijskast in. In de kantine vond nog wel de wedstrijdanalyse plaats onder het genot van een héérluk koud pilsje. Behalve voor Frenkie te Jong; hij was volgens de kantinejuffrouw nog te jong om zijn hersencellen bloot te stellen aan C2H5OH.

Na het verlies tegen GZV Watergras 6 volgden nog acht nederlagen op een rij met als dieptepunt het debacle tegen ASW 9. Niet alleen de 20 tegendoelpunten, maar ook de ellenlange reis onder erbarmelijke omstandigheden naar Waddinxveen konden op afkeuring rekenen van het CT-zaalvoetbalteam. Na de wedstrijd was het minutenlang muisstil in de kleedkamer. Toen de stilte eindelijk werd doorbroken door de meest onrustige van het stel, werd voorzichtig geopperd om een klasse lager te gaan spelen of het team anders maar helemaal op te doeken. Op de terugreis naar Rotterdam had Philip gelukkig nog wel een goed verhaal over zijn voormalig Aardrijkskunde leraar die helemaal geen Aardrijkskunde had gestudeerd ...

Gedurende het seizoen werden verschillende commissies aangesteld. Tim werd als eenmans materiaalcommissie a.k.a. materiaalman verantwoordelijk voor het oppompen van de bal, het regelen van bidons en de aanschaf van een paar keepershandschoenen. Hoewel Tim zijn taak als materiaalman bloedserieus neemt, klaagt menig tegenstander over een te zachte bal, zijn de bidons na 25 gespeelde wedstrijden nog steeds niet aanwezig en presteerde Tim het tot overmaat van ramp om te kleine keepershandschoenen aan te schaffen. Gelet op zijn twee meter lichaamslengte komt het voor velen waarschijnlijk als een verrassing dat Tim over een tiental kleine vingertjes beschikt. Het zou flauw zijn om aan te halen dat Zuid-Koreaanse wetenschappers in 2011 ontdekten dat de lengte van de vingers verband houdt met de lengte van het mannelijk geslachtsorgaan. Omdat het hier Tim de Stoker betreft, stip ik het toch maar even aan. Later zou Bas overigens het complete keeperstenue inclusief handschoenen kwijtraken in Café Hoekzight na wederom een geslaagd avondje karaoke. Unaniem werd besloten dat Frank in zijn eentje de veel besproken CheerCo zou vormen. Waar deze commissie zich mee bezighoudt laat zich eenvoudig raden en behoeft derhalve geen verdere uitleg. Jeroen vormde de logistiek-en-transportcommissie. In zijn veel te dikke Mercedes werd regelmatig het halve team naar uitwedstrijden getransporteerd. Helaas konden de overige teamleden zich geen luxueuze rijtuigen veroorloven en dus moest de andere helft van het team (lees: de sulletjes van het team) met het openbaar vervoer naar gehuchten als Ouderkerk aan den IJssel, Moordrecht en Waddinxveen. Wessel en Aïsha vormden samen de mediacommissie. Binnen de kortste keren verscheen er een Instagram-paginaonder de naam ‘rotterdamsestudenten’. Op deze pagina prijkt vooralsnog slechts één filmpje waarin nota bene Wessel himself een goal weet te scoren na een beestachtige solo-actie vanaf eigen helft. In het filmpje zijn spreekkoren als ‘Wessel The Terminator’ en ‘Torbaas-Torbaas’ afkomstig uit de kelen van Celine, Ties en Aïsha duidelijk hoorbaar. Het schijnt overigens dat de overvolle tribunes onder aanvoering van voornoemde CT-leden heel intimiderend kunnen overkomen bij de tegenstander, maar dat terzijde. De Instagram-pagina is verder eigenlijk maar eenmaal in gebruik geweest. Op 21 oktober 2019 was er een livestream te zien van de bekerwedstrijd tegen Alexandria'66 3.

De voorbereidingen op de bekerwedstrijd tegen Alexandria'66 3 werden verstoord door het bericht van Bas dat hij zijn zaalvoetbalschoenen bij zijn ouderlijk huis in Noordwijk had laten liggen. Gelukkig bleek de geblesseerde Wessel bereid om zijn gloednieuwe zaalvoetbalkicksen uit te lenen. Onder het motto ‘Geen centen, maar spullen’ had Wessel van zijn zuur verdiende centen net een paar nieuwe zaalvoetbalschoenen op de kop getikt. Enig probleem was dat Wessel onder het strenge regime van zijn huisgenoten Stijn en Guido gebukt gaat. De afwas was nog niet gedaan en er moesten nog lege statiegeldflessen worden ingeleverd bij de buurtsuper. En dus kwam Wessel pas de tweede helft aanzetten. Met alle gevolgen van dien. Bas moest de gehele eerste helft zonder schoenen het doel verdedigen, maar bleek een held op sokken. De ene na de andere bal werd door Bas op onverklaarbare wijze uit het doel gehouden. Na 2 maal 25 minuten stond er een 6-6 gelijke stand op het scorebord. Dat betekende dat er strafschoppen genomen moesten worden. De jagers-verzamelaars uit de provincie Drenthe, Frank en Rowan, schoten hun penalty feilloos binnen. Strak van de zenuwen durfde niemand van het CT-zaalvoetbalteam de beslissende pingel te nemen. Als een echte aanvoerder die niet wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden besloot ik deze zware last dan maar op mij te nemen. Met frisse tegenzin en onder toeziend oog van enkele livestreamkijkers bezweek ik onder de druk. De slecht ingeschoten strafschop bleek een gemakkelijke prooi voor de doelman van de tegenstander. Gelukkig voor mij zou ik niet de schlemiel van de avond worden, want Alexandria'66 3 moest ook nog een laatste penalty nemen. Als Bas deze zou stoppen, dan zouden wij alsnog doordringen tot de volgende ronde van het bekertoernooi. En zo geschiedde. Bas kreeg de bal tegen zijn lichaam aangeschoten en dus groeide de held op sokken uit tot de held van de avond.

Volgende week ‘Deel III’.